بلاگ زندگی دانشجویی در غربت

زندگی دانشجویی در غربت؛ جایی که خودت رو از نو می‌سازی.

زندگی دانشجویی همیشه سخت هایی داره. اما وقتی مهاجر باشی، داستان یه رنگ دیگه پیدا می‌کنه. من دانشجوی فیزیوتراپی‌ام، ولی نه تو کشور خودم، بلکه تو ترکیه. کشوری با زبون و فرهنگی متفاوت دور از خانواده، ولی نزدیک‌تر از همیشه به هدف‌هام.
همه‌چی از همون لحظه‌ای شروع شد که تصمیم گرفتم مهاجرت کنم. آسون نبود. خیلیا گفتن “سخته”، “تنهایی اذیتت می‌کنه”، “مطمئنی می‌تونی؟” و من فقط یه چیز تو ذهنم داشتم: یه آینده‌ی روشن. یه نسخه‌ی قوی‌تر از خودم که می‌دونه چی می‌خواد و براش می‌جنگه.
حالا هر صبح با صدای آلارم گوشی از خواب بیدار میشم تو اتاق خودم، البته سال اول خوابگاه بودم اونجا هم یه حال خوبی داشت فکر کن با یه عده زندگی میکنی که هم زبونتم نیستن و این قسمت جذابشه چون فرهنگ های دیگه رو‌هم میتونی یادبگیری.
ولی عجیب نیست برام. چون من اومده‌م که یاد بگیرم؛ نه فقط فیزیوتراپی، بلکه زندگی.
کلاسام ترکی برگزار می‌شن. اولش فکر می‌کردم نمی‌فهمم، نمی‌تونم مشارکت کنم. ولی کم‌کم یاد گرفتم که نترسم. سؤال بپرسم، تکرار کنم، اشتباه کنم و باز ادامه بدم. حالا وقتی تو کلاس جواب می‌دم یا جزوه‌ها رو می‌خونم و می‌فهمم، یه حس عمیق از پیشرفت تو وجودم می‌جوشه.
ولی خب دوره های هازرلیک ترکی هم خیلی تاثیر داشتن اولش صفر بودم به عنوان یه فارسی زبان کمترین و کوچک ترین فعل هم بلد نبودم ولی تونستم یواش یواش یاد بگیرم با دیدن سریال و فیلم و ارتباط تو محیط.
زندگی دانشجویی تو غربت یعنی خودت باید حواست به همه چی باشه. از غذا پختن گرفته تا وقت دکتر گرفتن، از رفت‌وآمد تا حتی پیدا کردن مواد لازم برای یه غذای ایرانی که دل‌تنگش شدی. ولی همین سختی‌هاست که باعث می‌شه وقتی برمی‌گردی خونه، از ته دل بگی: «من بزرگ شدم.»
تو این مسیر لحظه‌های ناب هم هست. دوستایی پیدا می‌کنی از کشورای مختلف، با دیدگاه‌های متفاوت. گاهی می‌شینی باهاشون چای ترکی می‌خوری و درباره تفاوت‌های فرهنگی حرف می‌زنی، گاهی هم با هم درس می‌خونین تا برای امتحان عملی آماده بشین.
همین ارتباط‌هاست که زندگی رو گرم می‌کنه.
اما چیزی که منو سرپا نگه می‌داره، فقط آدم‌ها یا غذا یا حتی دانشگاه نیست. یه تصویر تو ذهنمه: یه مطب ساده، یه آدمی که با همه دلتنگی هاش بازم میخنده.
و من اونجام. کسی که کمکش کرده بلند شه. این تصویر باعث می‌شه وقتی دلم می‌گیره یا خسته‌م، ادامه بدم.
درس خوندن تو یه کشور دیگه سخته، اما در کنارش، یه مدرسه‌ی بزرگ زندگیه. یاد می‌گیری صبور باشی، مسئولیت‌پذیر، و از همه مهم‌تر، شجاع. شجاع برای شروع دوباره، برای بودن با خودت، و برای ساختن آینده‌ای که خودت انتخابش کردی.
اگه تو هم یه روزی تصمیم گرفتی این راهو بری، یادت باشه که مهاجرت ته دنیا نیست، شروعشه. شروعِ ساختن خودت از نو.
زندگی دانشجویی شاید همیشه شاد و بی‌دغدغه نباشه، ولی پر از لحظه‌هاییه که تو رو قوی‌تر و خاص‌تر می‌کنه.
و این، به نظرم، قشنگ‌ترین بخششه.
یکی از زیباترین بخش هاش ایجاد شدن یه خانواده دیگه . اره شاید بگی چطوری الان بهت میگم.
یه آدمایی رو‌میبینی ک از برادر بهت نزدیک تر میشن بدون چشم داشت بهت کمک میکنن توی هر لحظه کنارتن کلی خاطره های خوب میسازین و دلگرمین به وجود هم.
مهاجرت بهت حس وجود میده حس اهمیت داشتن میده ، یکی اژ دلایلی که مهاجرت رو دوس دارم اینه ک حس میکنم ارزشمند تر هستم.
اخرش اینکه
زندگی دانشجویی، به‌ویژه وقتی در یک کشور خارجی تحصیل می‌کنی، پر از چالش‌ها و فرصت‌های منحصر به‌فرد است. هر روز، فرصتی است برای رشد، یادگیری، و ساختن آینده‌ای که به آن اعتقاد داریم. هر لحظه‌ای که سختی می‌کشی یا با مشکلات روبه‌رو می‌شی، به تو قدرت می‌ده تا قوی‌تر و مصمم‌تر از قبل پیش بری. به یاد داشته باش که هیچ هدف بزرگی بدون تلاش و پشتکار به دست نمیاد پس همیشه به خودت ایمان داشته باش و از هر روز به عنوان قدمی به‌سوی آینده‌ای روشن استفاده کن. این مسیر شاید پر از پیچ و خم باشه، اما در نهایت، شجاعت و امید تو رو به مقصد خواهی رساند.

Student Life Abroad: A Journey of Rebuilding Yourself

Student life is never easy. But when you’re living it as an immigrant, the story takes on a whole new meaning. I’m studying physiotherapy—not in my home country, but in Turkey. A land of unfamiliar language and culture, far from my family, yet closer than ever to my dreams.
It all began the moment I decided to leave. It wasn’t easy. Many said, “It’s too hard,” “Loneliness will get to you,” “Are you sure you can handle it?” But I had one thing in mind: a bright future. A stronger version of myself who knows what she wants and fights for it.
Now, I wake up each morning to the sound of my alarm in my own room. In my first year, I lived in a dormitory—an experience in itself. Imagine living with people who don’t even speak your language. That’s the beautiful part—being exposed to different cultures, learning more than just academics.
None of this feels strange to me, because I came here to learn—not just physiotherapy, but life. My classes are in Turkish. At first, I was overwhelmed. I thought I wouldn’t understand or be able to participate. But gradually, I learned to face my fears: to ask questions, to repeat, to make mistakes—and keep going. Now, when I answer questions in class or understand my notes, a deep sense of progress fills me.
The Turkish prep courses (hazırlık) helped a lot. I started from zero, not even knowing the simplest verbs. But little by little, through watching shows and engaging in conversations, I learned. Life as a student abroad means being responsible for everything—from cooking and doctor appointments to hunting down ingredients for that one Iranian dish you miss so much. And it’s in those moments that you grow, so that when you return home, you can honestly say, “I’ve grown.”
There are beautiful moments too. You meet friends from all over the world, each with unique perspectives. You sit down with them over Turkish tea and talk about culture, or study together for practical exams. These connections are what give life warmth.
But what truly keeps me going isn’t just the people, the food, or the university. It’s an image in my mind: a small clinic, someone smiling despite all their struggles—and I’m there, the one who helped them stand again. That image gives me strength when I’m tired or homesick.
Studying in a foreign country is tough, but it’s also the greatest school of life. You learn patience, responsibility, and most of all—courage. Courage to start over, to be with yourself, and to build a future you’ve chosen. If one day you choose this path, remember: immigration isn’t the end—it’s the beginning. The beginning of rediscovering who you are.
Student life may not always be joyful or carefree, but it’s filled with moments that make you stronger and more unique. And perhaps the most beautiful part? Finding a second family. Yes, really. You meet people who become closer than brothers—who help you without expecting anything in return, who stay by your side through every moment, who share memories that bring you comfort and warmth.
Migration gives you a sense of presence, of being important. One of the reasons I love it is because I feel more valuable as a person.
In the end, student life—especially abroad—is full of unique challenges and opportunities. Every single day is a chance to grow, to learn, and to build the future you believe in. Every hardship you face makes you stronger and more determined. Remember: no great goal is ever achieved without persistence. Always believe in yourself, and treat each day as a step toward your brighter tomorrow. This path may twist and turn, but in the end, your courage and hope will lead you home.