یک روز از زندگی من، به‌عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای
ساعت ۶:۳۰ صبح با صدای زنگ گوشی از خواب بیدار می‌شم. اولین کاری که می‌کنم اینه که یه لیوان آب ولرم می‌خورم. یه جورایی برام مثل یه روتین ثابت شده. کمک می‌کنه هم بدنم از حالت خواب دربیاد، هم ذهنم آماده‌تر بشه. بعدش پرده رو کنار می‌زنم و نگاهی به بیرون می‌ندازم. اگه هوا آفتابی باشه، روزم خیلی بهتر شروع می‌شه. امروز، خوشبختانه، یکی از همون روزاست.
ساعت ۷:۰۰، بعد از یه دوش کوتاه، می‌رم سراغ صبحونه. تغذیه برای ما فوتبالیست‌ها واقعاً جدیه. یه صبحونه‌ی کامل که بتونه هم پروتئین، هم کربوهیدرات و هم چربی مفید تأمین کنه. معمولاً تخم‌مرغ آب‌پز، نون تست، آووکادو، یه مشت بادام و یه لیوان اسموتی می‌خورم. گاهی هم یه تیکه موز یا بلوبری اضافه می‌کنم.
حدود ۷:۴۵ وسایلم رو جمع می‌کنم و آماده می‌شم برای رفتن به کمپ تمرینی. همیشه کیفم رو شب قبل می‌بندم: کفش فوتبال، حوله، لباس تمرینی، مکمل‌ها، و یه بطری آب بزرگ. تمرین‌هامون معمولاً از ساعت ۹ شروع می‌شن، ولی باید زودتر اونجا باشم تا برای تمرین گرم کنم.
رسیدن به کمپ تمرینی همیشه یه حس خاصی داره. حس ورود به میدون جنگ، البته از نوع ورزشی! بچه‌ها کم‌کم میان و توی رختکن سلام و احوال‌پرسی میکنیم. کادر فنی معمولاً یه نگاهی به برنامه‌ی تمرینی روز می‌ندازه و توی مانیتور نصب‌شده توی سالن نمایش می‌ده.
ساعت ۸:۳۰ – وقتشه که وارد زمین بشیم. اما قبلش حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه فقط برای گرم‌کردن وقت می‌ذاریم. حرکات کششی، تمرینات هوازی سبک، و آماده‌سازی ذهنی. چون اگه بدن آماده نباشه، ریسک آسیب‌دیدگی بالا می‌ره. مربی بدنساز تیم خیلی به این قضیه حساسیت داره.
تمرین از ۹ شروع می‌شه و معمولاً دو بخش داره: یکی کارهای تاکتیکی مثل پاس‌کاری، کنترل توپ، پرس، تمرینات دفاع و حمله؛ یکی هم بازی درون‌تیمی که بیشتر از همه دوستش دارم. مخصوصاً وقتی رقابت‌ها جدی می‌شن و همه می‌خوان برنده باشن، انرژی خاصی تو زمین جریان پیدا می‌کنه. ما همدیگه رو هل می‌دیم به سمت بهتر شدن.
حدود ساعت ۱۱:۳۰ تمرین تموم می‌شه. همه خستن، ولی با حس رضایت. می‌ریم رختکن و اونجا هم یه عالمه شوخی و خنده میکنیم. تیم مثل خانواده ماست. بدون این رفاقت‌ها احتمالاً دوام آوردن توی این فشار سخت‌تر می‌شه. بعدش یه دوش می‌گیریم و می‌ریم به سمت اتاق غذاخوری.
ناهار تیمی معمولاً بین ساعت ۱۲:۰۰ تا ۱۲:۳۰ سرو می‌شه. سرآشپز تیم دقیقاً می‌دونه هر بازیکن به چه ترکیبی از مواد غذایی نیاز داره. معمولاً ناهار من شامل سینه مرغ گریل‌شده، برنج قهوه‌ای، سبزیجات بخارپز و یه سالاد ساده‌ست. بعضی روزها هم ماهی سالمون داریم که عاشقشم.
بعد از ناهار، حدود یک ساعت زمان برای ریکاوری داریم. بعضی از بچه‌ها می‌رن اتاق یخ (Ice Bath)، بعضی‌ها می‌رن ماساژ، بعضی‌ها هم روی تخت‌های کششی دراز می‌کشن و با فیزیوتراپیست صحبت می‌کنن. من امروز ماساژ دارم. عضلات همسترینگ‌م یه کم سفته، بهتره جدی بگیرمش.
ساعت ۲:۳۰، برمی‌گردم خونه. توی مسیر موسیقی گوش می‌دم. این یکی از معدود لحظه‌هاییه که فقط با خودمم. معمولاً پلی‌لیست‌هام ترکیبی از موسیقی آروم و هیپ‌هاپ دارن. بسته به مودم، بین این دو تا می‌چرخم. وقتی به خونه می‌رسم، یه کم دراز می‌کشم، موبایل رو کنار می‌ذارم و حدود ۳۰ تا ۴۰ دقیقه چرت می‌زنم. این استراحت کوتاه حسابی بدنم رو شارژ می‌کنه.
ساعت ۴، یه میان‌وعده سبک می‌خورم. معمولاً ماست یونانی با عسل و دونه‌های چیا یا یه شیک پروتئینی. بعدش می‌رم سراغ برنامه تمرین اختصاصی. امروز روز تمرین ذهنیه. با مربی ذهنی تیم، تماس تصویری داریم. درباره‌ی کنترل استرس، تمرکز قبل بازی، تکنیک‌های تنفس و تمرینات تجسم صحبت میکنیم. این بخش از تمرین، شاید تو ظاهر دیده نشه، ولی تأثیر عجیبی روی عملکرد بازیکنا تو زمین داره.
حدود ساعت ۵:۳۰ یه کم مطالعه یا بازی می‌کنم. بعضی روزها کتاب‌هایی درباره‌ی روان‌شناسی ورزشی یا زندگی قهرمان‌های دیگه می‌خونم. بعضی وقتا هم با پلی‌استیشن یه بازی فوتبال یا Call of Duty می‌زنم. برام مهمه که بین تمرینات بدن و مغزم، تعادل حفظ کنم.
ساعت ۷ شام می‌خورم. این وعده سبک‌تره. معمولاً یه املت پروتئینی با سبزیجات یا سوپ عدس با نون تست. بعضی شب‌ها هم فقط سالاد و تخم‌مرغ. بستگی داره که فردا تمرین صبح باشه یا نه. بدن ما مثل ماشین مسابقه‌ست؛ هر چیزی که واردش میکنیم، مستقیم روی عملکردمون تاثیر می‌ذاره.
حدود ساعت ۸ یه تماس تصویری با خانواده دارم. چون ازشون دورم، این تماس‌های روزانه حسابی برام مهمه. یه‌جورایی دوباره وصل می‌شم به ریشه‌هام. گاهی حرف‌هامون جدیه، گاهی فقط می‌خندیم.
ساعت ۹:۳۰ می‌رم سراغ روتین شب. یه دوش آب گرم، کمی کشش سبک، بعد چند صفحه کتاب و در نهایت نوشتن تو دفترچه روزانه‌م.یه عادت قدیمیه؛ هر شب اتفاقات اون روز، حس‌هام، چیزهایی که خوب پیش رفت یا نرفت رو می‌نویسم. این کمک می‌کنه بهتر خودمو بشناسم.
۱۰:۳۰ شب، چراغا خاموش. بدنم خسته‌ست، ولی ذهنم آرومه. حس می‌کنم امروز هم یه قدم دیگه به هدفم نزدیک‌تر شدم. زندگی یه فوتبالیست حرفه‌ای شاید از بیرون فقط گل‌زدن و خوشحالی باشه، ولی واقعیتش پر از نظم، تلاش، شکست‌های کوچیک و پیروزی‌های شخصیه. و من عاشق همین مسیر هستم.
A Day in My Life as a Pro Footballer
I wake up at 6:30 in the morning to the sound of my phone alarm. First thing I do? Drink a glass of warm water. It’s kind of my go-to morning ritual. Helps me shake off the sleep and get my mind in gear. Then I pull back the curtains and take a look outside. If it’s sunny, I just know the day’s gonna start on a good note. Luckily, today’s one of those days.
By 7:00, I’ve taken a quick shower and I’m in the kitchen making breakfast. Nutrition is a serious deal when you’re in this sport. My breakfast has to cover everything — protein, carbs, and healthy fats. Most mornings, I go with boiled eggs, toast, some avocado, a handful of almonds, and a smoothie. Sometimes I’ll throw in a banana or a few blueberries too.
Around 7:45, I pack my stuff and get ready to head to training camp. I always prep my bag the night before: boots, towel, training gear, supplements, and a big bottle of water. Our team training usually kicks off at 9, but I like to be there early to get a proper warm-up in.
There’s always a certain feeling when I step into the training facility — kind of like walking into battle, but in a sporty way. The guys start showing up one by one, and we catch up in the locker room. Coaches usually go over the day’s plan and post it on the screen in the main hall.
At 8:30, it’s time to hit the pitch. But first, we warm up for a good 20 to 30 minutes — stretching, light cardio, mental focus drills. Skipping this part? Not an option. That’s how injuries happen. Our fitness coach is super strict about this.
Training officially starts at 9, and it’s usually split into two main parts. First, we focus on tactical stuff — passing drills, ball control, pressing, attacking and defending setups. Then comes the part I love most: the intra-squad match. That’s when it gets competitive and intense. Everyone wants to win, and the energy on the field is electric. We push each other to be better.
By 11:30, we’re done. Everyone’s drained but feeling good. Back in the locker room, there’s always a lot of jokes and laughs. This team’s more than just teammates — we’re like a family. That bond helps us survive the pressure. After a quick shower, we head to the dining hall for lunch.
Lunch is usually served between 12:00 and 12:30. The team chef knows exactly what each player needs. My go-to is grilled chicken breast, brown rice, steamed veggies, and a simple salad. Some days, if I’m lucky, there’s salmon — my absolute favorite.
Post-lunch, we’ve got about an hour for recovery. Some guys head to the ice bath, others get a massage, some just lie down and chat with the physio. Today, I’m going for a massage. My hamstrings have been feeling a bit tight, and I don’t wanna risk anything.
By 2:30, I’m on my way home. I usually pop in my earbuds and listen to some music — one of the few times in the day I get to be completely alone. My playlists are a mix of chill tracks and hip-hop. Depends on my mood. When I get home, I lie down for a bit, put my phone away, and take a short nap — ۳۰ to 40 minutes. That little power nap hits just right.
At 4, I grab a light snack — usually some Greek yogurt with honey and chia seeds or a protein shake. Then I move on to my individual work. Today it’s all about mental training. We’ve got a video call scheduled with our mental coach. We go over things like managing stress, staying focused before games, breathing techniques, and visualization exercises. You might not see this stuff on the field, but it makes a massive difference in performance.
Around 5:30, I either read or game a little. Some days I’ll read a book on sports psychology or biographies of other athletes. Other days, I fire up the PlayStation for some FIFA or Call of Duty. I think it’s important to keep a balance between physical and mental training.
Dinner’s at 7. This meal’s lighter than the rest. Usually a veggie-packed omelet or lentil soup with toast. Some nights it’s just a salad and a couple of boiled eggs. Depends on whether we’ve got morning training the next day or not.Our bodies are like race cars — what you fuel them with really matters.
Around 8, I FaceTime my family. Being away from them isn’t easy, so these daily calls mean the world to me. Sometimes we talk about serious stuff, other times we just laugh and joke. It helps me feel grounded.
By 9:30, I start winding down for the night. Hot shower, a bit of stretching, a few pages of a book, then I jot down some thoughts in my journal. It’s something I’ve done for years — just writing about my day, how I felt, what went well or didn’t. Helps me stay in touch with myself.
At 10:30, lights out. My body’s tired, but my mind feels calm. I know I’ve moved one step closer to my goals. People often think a footballer’s life is just about scoring goals and celebrating wins, but the truth is — it’s all about discipline, hard work, small setbacks, and personal victories. And honestly? I wouldn’t trade it for anything.